ABDEST, Farsça el suyu manasına gelir. Dinî terim olarak, ibâdetten önce veya dince gerekli görülen hallerde, usûlüne uygun bir şekilde yapılan temizliktir. Namaz kılmak, Kur’ân’ı ele almak veya okumak için abdest almak farzdır. Kabe’yi tavaf için vacip, bunların dışında sünnettir. Abdestin farz oluşu, Kur’an  Kerim’in, 5. suresi (Maide)’nin 6. ayetinde belirtilmiştir. Abdest, genel olarak vücûdu (özellikle idrar ve dışkı yerleri) ve elbisesi temiz olan bir müslümanın ibadet için yaptığı özel bir temizliktir.
Abdestin farzları dörttür :
1 – Yüzü bir kere yıkamak
2- Elleri, dirseklerle beraber bir kere yıkamak
3- Başın dörtte birini mesh etmek
4- Ayakları, topuklarla beraber bir kere yıkamak
Bunların dışındakiler sünnettir.
Farzlardan biri eksik olursa, abdest olmaz.
Abdest alırken mümkünse kıbleye doğru dönülür. Kollar dirseklerden yukarıya kadar sıvanır.
Sonra sırayla:
a) “Niyet ettim Allah rızası için abdest almaya” diye niyet edilir.
b) “Euzu, Besmele” çekilir. Eller bileklere kadar üç kere kuru yer bırakmadan yıkanır. Yüzük varsa, oynatarak onun da altı ıslatılır.
c) Ağza üç defa su alınır ve çalkalanır. Dişler fırçalanır veya parmakla oğulur.
d) Sağ elle burna üç defa su çekilir ve her çekişte sol elle sümkürülür, temizlenir.
e) Yüz alnın üstünden çene altına kadar üç kere yıkanır, kuru yer bırakılmaz.
f) Sağ kol üç defa, sol kol üç defa dirseklerle beraber yıkanır.
g) Sağ el ıslatılarak başın dörtte birlik kısmına sürülür. Fazlası da sevaptır.
h) Baş mesh edildikten yani ıslak el başın dörtte birlik kısmına sürüldükten sonra, kalan ıslaklıkla küçük (serçe) parmak yahut şehadet parmağı kulağın içine sokulur; baş parmağın içi ile kulağın arkası ıslatılır. Sonra diğer üç parmağın dışı ile boyun mesh edilir, ıslatılır.
ı) Sağ ve sol ayaklar topuklarla beraber, üçer kere yıkanır, ayak parmaklarının arası iyice temizlenir,
İşte farzları, sünnetleri ile, dört başı mamur tam bir abdest böyle alınır.
Ancak, abdest alırken, bilenler abdest duasını, bilmeyenler şehadet kelimesini devamlı okumalıdır. Lüzumsuz yere çok veya gerekenden az su kullanmamalı, zaruret olmadıkça konuşmamalı, suyu hızlı çarpıp üste başa sıçratmamak, pis bir yerde abdest almamalıdır. Bunlar mekruhtur ve abdestin sevabını azaltır.
Abdest almak için su bulunmazsa, yahut su kullanınca abdest alan kimse hastalığa yakalanacaksa veya hastalığı artacaksa, teyemmüm yaparak abdest alır. (bk. Teyem-müm). Ayrıca abdest alırken ayağını yıkamaksızm mest üzerine meshedebilir (bk. Mesh).
Abdesti bozan haller:
Şu hallerin birinde abdest bozulur :
a) Vücudun bir yanından kan, irin, sarı su gibi bir şeyin çıkması ve etrafına yayılması. Yayılmazsa abdest bozulmaz.
b) Küçük veya büyük abdest yapmak, yahut yel kaçırmak.
c) Ağız dolusu kusmak.
d) Tükürüğün rengini değiştirecek kadar ağızdan kan gelmesi.
e) Ergin yaşta olanların, namazda iken yamndakilerin duyacağı kadar sesli gülmesi.
f) Abdestli iken yatıp uyumak veya bayılmak (ağlamak abdesti bozmaz).
Abdest, insanın maddeten kirlerden, manen de günahlardan temizlenmesine sebep olur. Bunun için insanı, ruhen ibâdete ve Allah’ın huzuruna çıkmaya hazırlar. Bu yüzden Peygamberimiz (S.A.S.) abdestin faziletini çeşitli fırsatlarda ifâde etmiştir. O, abdesti “imanın yarısı”, “müslümanm silâhı” olarak nitelemiş, abdest alan kimsenin uzuvlarıyla beraber günahlarından da temizlendiğini haber vermiştir.

abdest