AĞIT
Yas ve keder ifâde eden halk şiiri. Koşma, destan, türkü şeklinde söylenmiş olabilir. Bir yakının, bir sevgilinin veya tanınmış bir kimsenin, bir kahramanın ölümünden duyulan acıyı, üzüntüyü dile getirir. Ölenin meziyetlerinden, hizmetlerinden bahsederek onu över, yüceltir.

Topluca uğranan bir felâketin acısını dile getiren destanlara da ağıt denir. Ağıtın İslâmiyet’ten önceki Türk edebiyatındaki karşılığı sagu, Divan Edebiyatı‘ndaki karşılığı ise mersiye‘dir.
AĞIT
El yazıya, el yazıya Duman
Çökmüş çöl yazıya Kurban olam,
Kurban olam Beşikte yatan kuzuya
El veriyor, el veriyor
Orta direk bel veriyor
Döndüm baktım sağ yanıma
Mehemmed’im can veriyor
Atalardan aldım öğüt
Derelere diktim söğüt
Hep kırılsın Avşar eli
Mehmet gitti baba yiğit

AĞIT