Alçaklık (1 â c h e t e): Osm. denâet. Ahlâkça çok kötü görülen fiilleri yapmaya elverişli olmak. Kamu sanısmca böyle görülen kimsenin hali. Bu kimseye "alçak" denmesi ahlâkça en aşağı menfi değer olduğu içindir. Kelime ahlâkî hüküm dışında yalnız yüksek'in karşıtı olan alçak'ta olduğu gibi dikey olarak konmuş bir cisimde veya binadaki şakulî yeri ifade eder: alçak kat gibi. Aynı kelimenin maddî ve manevî alanlarda bu ayrılışı yukarı – aşağı kelimelerinde de vardır.