ALLAH(C.C.)
Kainatın,bütün varlıkların ve insanın yaratıcısı ve koruyucusu olan yüce Varlık. Allah’ın kendisi yaratıcıdır. Kendisi dışındaki diğer varlıklar gibi yaratılmamıştır. Çünkü O’nun varlık sebebi kendisidir. Halbuki diğer bütün varlıkların sebebi ve var edicisi Allah’tır. Bu yüzden Allah kulluk yapılmaya, ibadet edilmeye, huzurunda secde edilmeye ve kendisine teslim olunmaya layık olan tek ve biricik varlıktır. Bundan dolayı “Allah” kelimesi de Arapça’da çoğulu olmayan, tek kelimedir. Bu isim, kendisine tapılacak tek ve gerçek varlığın özel (has) ismidir.

Allah vardır, birdir. Varlığının pek çok delilleri vardır. Bunların birçoğu filozoflar ve ilim adamları tarafından ileri sürülmüştür. Bunların yanında her insanın kendisine dikkatlice bakmasıyla yerin ve göklerin yapısı üzerinde düşünmesiyle görebileceği pek çok delil vardır .Nitekim Kur’an-ı Kerim çeşitli ayetlerde yerin ve göklerin yaratılmasında, gece ile gündüzün birbirini takip etmesinde akıllı kimseler için bir çok deliller olduğunu bildiriyor. Bunların yanında bizi topraktan yaratmasını, içimizden bizi huzura kavuşturan eşler varetmesini, dillerimizin ve renklerimizin çeşit çeşit olmasını, geceleyin uyuyup dinlenmemizi, gündüzün rızık aramamızı ve benzeri bir çok olayları Allah varlığının delilleri olarak gösteriyor (Rûm, 30/21-25). Allah birdir; eğer birden fazla olsaydılar geçinemezler ve kainatın idaresi bozulurdu.(Enbiyâ, 21/22).

Allah yaratan, yoktan var eden, icat eden, varlığı başlatan, varlıklara hayat veren, öldüren sonra tekrar dirilten (güzün kuruyan otları yeniden yeşertmesi gibi), her şeye gücü yeten, ezeli ve ebedî (başlangıcı ve sonu olmayan) tek varlıktır. O’na hiç bir şey zor gelmez. O, yerlerin ve göklerin biricik sahibi ve idarecisidir. Kuvveti, iradesi, bilgisi sonsuz ve mutlak yani kesin, eksiksiz, kayıtsız ve şartsızdır. Mutlak iradesiyle herşeye müdâhale eder ve yön verir. Maddi değil, manevidir. Kainatın üstünde ve ötesindedir. Alemdeki varlıklarla karışmış değildir. İlmi herşeyi kuşatır. Kâinat ve ondaki her varlık Allah’a muhtaçtır. O, hiç bir şeye muhtaç değildir. O’nun izni olmadan bir yaprak bile kımıldayamaz. O, insanlara ait noksan sıfatlardan uzaktır. Yani yemez, içmez, uyumaz, gaflet etmez. Evlenmez, doğmamıştır, doğurmamıştır. Eşi ve benzeri yoktur. Allah‘a “baba” denmez.

Allah, insanın aklına ve duygularına sığmaz. Akıl ve duyularla kavranamaz. Meselâ gözle görülemez, elle tutulamaz. Tartılamaz, ölçülemez, zamanda ve mekanda yeri tâyin edilemez. Allah gözle görülmez. Çünkü gözlerimiz O’nu görebilecek özellikte yaratılmamıştır. Nitekim sıcak yaz günlerinde güneşe bakmaya dayanamayız; gözümüz hemen sulanır. Güneş ışınlarının şiddetine bile dayanamayan gözlerimiz, güneşi, ayı ve nice yıldızları yaratan Allah’ı nasıl görebilir, nasıl dayanabilir? Akıl ve duyular yoluyla ancak varlığının delilleri, işaretleri görülüp, kavranabilir ve O’na iman edilir, inanılır. Ama O’nun varlığını ve mâhiyetini akıl, idrak ve hayal ile kavramak mümkün değildir.

ALLAH (C.C.)

Akılla Allah’ı kavrayabilseydik, O, aklımıza sığmış olurdu,o zaman da Allah sonsuz olamazdı; her şeyi kuşatamazdı. Halbuki O, her şeye hâkimdir. Gücü her yerde mevcuttur. Bu güç her yerde görülür. Âlemin her yerinde mevcut olan kuvvet Allah’ın kendisi değildir. Allah, o gücün sahibidir. Kur’an‘a göre Allah, kuluna “şahdamarın-dan daha yakın”dır. Bu yakınlık maddî bir yakınlık değildir. Bizim inancımıza göre Allah kulları ile devamlı münasebet içindedir. İnsanları var eden O’dur. Kullarını çok sever; kullarına şefkat ve merhametle bakar, onları bağışlar, yarlığar. Selâmet ve huzurun kaynağıdır. Kusurları affeder, ayıpları örter, hataları siler. Kendisine itaatsizlik ve isyan edenleri ikaz eder, ısrar edenleri cezalandırır. Herkesin ne yaptığını bir bir bilir, hesaba çeker. Allah’ı sevmek, O’ndan korkmak, sevgisini kaybetmekten çekinmek lâzımdır. O’nun eşsiz sevgisi, kullara sonsuz bir ümit, korkusu mesuliyet ve disiplin kaynağıdır.