ANTALYA
Anadolu yarımadasının güneyinde, Akdeniz Bölgesi’nin batısında, adıyla  bölgede kurulmuş bir il ve bu ilin merkezidir. Doğuda İçel, kuzeydoğuda Konya, batıda Muğla, kuzeybatıda Burdur, kuzeyde Isparta ve güneyde Akdeniz’le komşudur. Merkez ilçe dâhil 12 ilçesi vardır.
Bunlar : Merkez ilçe, Akseki, Alanya, Elmalı, Finike, Gazipaşa, Gündoğmuş, Kaş, Korkuteli, Kumluca, Manavgat ve Serik‘tir.
İlin;
Trafik Kod Numarası : 07
Otomatik Telefon Kod Nu : 3111
Deniz Seviyesinden Yüks. : 42
Yüz ölçümü : 22.260 km 2 (Göller ve adalar dahil)
Toplam Nüfusu : 748.706 (1980)
Nüfus Yoğunluğu : 36
Geçim Kaynağı : Tarım, meyvecilik,endüstri, ticaret, hayvancılık ve turizm  gelirleridir.

Antalya

Yüz ölçümü itibariyle Türkiye’nin 5. büyük ili olan Antalya, Teke ve Taşeli platoları üzerinde, Batı Toros Dağları’nın çizdiği üçgen içinde yer alır. Akdeniz’de 450 km kıyısı olan il topraklarının % 76’sı dağlık alanlardan oluşmuştur. Batı Toros Dagları’nın Antalya sınırları içinde kalan başlıca zirveleri Akdağ (Uyluk Tepe 3.014 m), Elmalı Dağı (2.490 m.), Tahtalı (2.366 m.), Akdağ (Kızlar Sivrisi Tepesi 3.069 m.), Geyik Dağı (2.890 m.)’dır. Meyilli ve sarp bir yapı gösterdiklerinden ulaşımı güçleştiren bu dağlarla iç kısımlar arasındaki bağlantı bazı geçitlerle sağlanır.

Antalya’yı Göller Bölge-si’ne bağlayan Çubuk Boğazı geçidi ile Beydağlar’ı üzerindeki Gölcük Beli geçidi bu geçitlerin başlıcalarıdır. Bu dağlarla kıyı arasında Antalya, Finike, Kumluca, Aksu, Serik, Manavgat, Alanya ovaları, iç kısımda ise Elmalı ovası yer alır. Kıyının gerisinde yükselerek denize paralel uzanan dağlar kıyının şekillenmesinde ve dik falezlerin (yalıyar) (b.bk.) meydana gelmesine sebep olmuştur. Kıyı az girintili ve çıkıntılıdır. En önemli girinti Antalya Körfezi, çıkıntılar ise Taşeli ve Teke yarımadalarıdır. Antalya Körfezi’nin batısında Üç Adalar, Suluada, Kekova, Başadalar, Gemiler adası ve İç Ada gibi adalar yer alır.

Akarsu ve Göller : Antalya ili sınırları içinde irili ufaklı 29 akarsu vardır. Bu akarsuların bir kısmının beslenme havzaları Antalya il sınırları dışındadır. Yazın aşırı buharlaşma yüzünden bazı akarsuların suları çekilir. Kıyıdaki dik falezlerden denize ulaşan akarsuların meydana getirdiği çağlayanlar görülmeye değer manzaralar meydana getirirler.

İl sınırları içindeki akarsulardan bazıları şunlardır : Alakır Çayı, Aksu, Manavgat, Demre, Alara ve Düden çayları ile Köprü ırmağıdır. Büyük göllerin bulunmadığı Antalya’daki başlıca göller Söğüt, Kara göl ve Avlan’dır.
İklimi : Akdeniz ikliminin hakim olduğu Antalya’da yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlıdır. Fakat bu iklim tipi deniz etkisinden uzak ve yüksek kesimlerde nispeten değişikliğe uğrar. Antalya’nın yıllık ortalama sıcaklığı 18,7°C’dir. Yıllık ortalama sıcaklık Akseki’de 13,5°C, Manavgat’ta 18,2°C, Alanya’da 18,8°C, Kaş’ta ise 18,9°C’dir. En soğuk ayın ortalaması (Ocak ayı) 10°C’nin altına düşmez. Bugüne kadar Antalya’da tespit edilen en düşük sıcaklık 5.2.1950’de -4,6°C’dir. En yüksek sıcaklık ise 24.8.1958’de 46,6°C olarak tespit edilmiştir. En sıcak ayın ortalaması ise 28,2°C (Ağustos ayı)’dir.

Yazların sıcak ve uzun sürdüğü Antalya’da yıllık ortalama yağış miktarı 1.068 mm’dir. Bu miktar Manavgat’ta 1.288 mm, Alanya’da 1.102,7 mm, Akseki’de 1.350,6 mm, Finike’de ise 986,5 mm’dir. Kar yağışının görülmediği Antalya’da donlu gün sayısı yıllık ortalama 1,4’dür. Bu sayı Manavgat’ta 1,6, Alanya’¬da 1, Finike’de 0,5, Elmalı’da ise 6,5 gün-dür. Kıyıda rastlanılan Akdeniz iklim tipi, iç kısımlarda yerini daha sert bir iklim tipine bırakır.

Tabiî Bitki Örtüsü : Kıyıdan 700 – 800 m yüksekliğe kadar maki, daha sonra ormandır. Antalya orman bakımından zengin illerimizdendir. Zaman içinde çeşitli şekillerde tahribata uğramış olan bu ormanlarda daha ziyade çam türleri hakimdir. İlin batısındaki Beydağları’ndaki ormanlarda kıymetli Sedir (Lübnan Sediri) ormanları vardır.

Antalya Kaş

Nüfûsu : 1980 nüfus sayımı sonuçlarına göre ilin toplam nüfusu 748.706, nüfus yoğunluğu 36, merkez ilçe Antalya’nın nüfusu 173.501 ‘dir. Şehirleşme oranının düşük olduğu Antalya’da nüfusun % 63’ü (467.869) kırlık alanlarda yaşar. Merkez ilçe dışında diğer ilçelerde nüfus yoğunluğu Türkiye ortalamasının altındadır. Merkez ilçede 108 olan nüfus yoğunluğu Akseki’de 11, Gündoğmuş’ta 14’tür. Bu oran Alanya’da 48, Serik’te 53’e yükselir. Antalya’da okuma yazma oranı Türkiye ortalamasının üzerindedir. 1975 istatistiklerine göre ildeki okur-yazar oranı % 67’dir. Okuma çağında olan 558.936 kişiden 182.300’ü okur-yazar değildir. Okur-yazar olmayan nüfusun 60.216’sı erkekleri kalanı kadındır.Ekonomisi tarıma dayanan Antalya’da 246.645 ha (1980) ekilen arazinin % 74’ü tahıllara, °/o 4’ü baklagillere, “/o 15’i endüstri bitkilerine, % 4’ü yağlı tohumlar ziratine tahsis edilmiştir.

Tahıllardan en çok buğday (290.375 ton), arpa (115.510 ton), baklagillerden nohut (7.941 ton), Endüstri bitkilerinden pamuk (36.434 ton), şeker pancarı (46.020 ton), çiğit (58.294 ton), yer fıstığı (8.505 ton) üretilmiştir. Turfandacılığın çok büyük bir gelişme gösterdiği Antalya’da meyvecilik de önemli bir gelir kaynağıdır. Narenciye üretiminde Türkiye çapında önemli bir yer tutar. Türkiye’de mevcut narenciye ağaç sayısının % 17’si Antalya’dadır. Üretilen narenciyenin 1/4’ü Antalya‘dan elde edilir. En çok portakal (237.973 ton), limon (21.638 ton) üretilir. Hayvancılık, tarım kadar gelişmiş değildir. Türkiye’nin mevcut hayvan varlığının % 2’si Antalya’dadır. En çok kıl keçisi (929.730), koyun (362.680) ve inek (217.710) beslenir. Sağılan hayvanlardan elde edilen süt miktarı 47.900 ton olup, fert başına 64 İt süt düşer.

Yeraltı Zenginlikleri : M.T.A. tarafından Antalya il sınırlan içinde tespit edilen başlıca maden rezervleri şunlardır : Krom, boksit, fosfat, asfalt, linyit ve taş kömürü, dolomit, mermer, kurşun, manganez, kuvarsit ve barittir. Bu madenlerden iktisadî değeri olup işletilenler ise krom ve boksittir. Yeraltı şifalı kaynak sulan bakımından pek zengin olmayan ildeki başlıca kaplıca ve içmeler ise Sarısu, Demre ve Korkuteli içmeleri ile Sınat Deresi Kaplıcası’dır.Sanayii her geçen gün gelişen ildeki başlıca sanayi kuruluşları Ferrokrom ve Karpit tesisleri, Pamuklu Dokuma, Konserve, Ambalaj Sandığı, Çırçır ve Pres, Un, Besin, Nebati yağ, Narenciye Paketleme, Tuğla-Kiremit fabrika ve tesisleridir. Orman ürünlerini değerlendiren birçok bıçkı atel-yesi de vardır. Bu atöly eler de işlenip kereste haline getirilen tomruklar ilin ve civar illerin ihtiyacını karşılar.

Ulaşım yönünden gelişmiş illerimizin başında gelir. Ulaşım, kara deniz ve hava yollarıyla sağlanır. Antalya il sınırları içinde demir yolu yoktur. Ulaşımın ağırlığı karayolundadır. Denizyolu ulaşımı da önemli bir yer tutar. Deniz ulaşımı Antalya limanı, Kaş, Finike ve Alanya iskelelerinden yapılır. Antalya-Mersin karayolu üzerinde olan havaalanı yaz-kış hava trafiğine açık olup daha ziyade yurdiçi ulaşımda kullanılır. Burdur ve Isparta üzerinden yurdun iç kesimlerine bağlanan Antalya, Kaş-Mersin arasındaki Akdeniz Sahil Yolu üzerindedir.

Antalya’yı yurdun iç kesimlerine bağlayan kara yolları Gölcükbeli ve Çubuk Boğazı geçitlerinden geçerler. Turizmin en çok geliştiği illerimizden biri olan Antalya, tabiî ve târihî zenginliklerin bir arada bulunduğu illerimizden biridir. îl sınırları içindeki antik şehir harabeleri, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı dönemlerine ait târihî eserler, Millî Parklar, şifalı Damlataş Mağarası (astım hastalarına iyi gelen bir havası vardır.), ve tabi plajlar yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çeken ve Antalya’yı turizm merkezi yapan unsurlardır.

Tarihçe : Tarihî çağların Pamfilya’sı, eski kaynaklarda Attalya ve Türk eserlerinde Adalya olarak bahsedilen-Antalya adının şehrin kurucusu Bergama Kralı 2. Attalos’-tan geldiği tahmin edilmektedir. Hitit, Lid-ya, Pers, Makedonya, Bergama, Yunan, Roma, Bizans ve Selçuklu hakimiyetlerine girmiş, 1392’de Yıldırım Beyazıt tarafından Osmanlı Devleti topraklarına katılmıştır. I. Dünya Savaşı şırasında İtalyan işgali-ne uğramış, 9 Temmuz 1921’de işgalden kurtulmuştur.
Târihî eserler :
Antik Şehir Harabeleri : Perge, Belkıs,Side, Termessos, Zerk, Demre, Limira ve Ksentos’tur.
Roma Devri Eserleri:
a) Hadrianus Kapısı : Roma devrine ait olup 2. yüzyılda inşa edilmiş ve zaman zaman onarılmıştır.
b) Hıdırlık Kulesi: 1. yüzyılda inşa edilmiştir.
c) Surlar : 2. yüzyılda inşâ edilmiş ve zaman zaman onarılmıştır.
Selçuklu Devri Eserleri:
a) Kız Kulesi (Alanya), 13. yy’da Selçuklu Sultanı Alaeddin Keykubat tarafından inşa ettirilmiştir.
b) Alanya Kalesi, 13. yy’da Selçuklu Sultanı Alaeddin Keykubat tarafından inşa ettirilmiştir.
c) Tersane (Alanya), 13. yy’da Alaeddin Keykubat tarafından inşa ettirilmiştir.
d) Karatay Medresesi (Antalya), 13. yy’da Selçuklular zamanında yapılmıştır.
Osmanlı Devri Eserleri:
a) Kesik Minare (Antalya), 6. yy’da Meryem Ana adına inşa ettirilmiş bir kilise iken, Şehzade Korkut tarafından camiye çevrilmiştir.
b) Kuyucu Murat Paşa Cami; Antalya’dadır. 16. yy’da Kuyucu Murat Paşa tarafından yaptırılmıştır.
c) Ömer Paşa Camî ve Medresesi; Elmalı’dadır, 17.yy’da inşa edilmiştir.

Kaleiçi Antalya

Antalya Merkez