DEPREMLER
Yer kabuğundaki gerilimler ve sıkışmalar kaya tabakalarında kırılmalara yol açabilir. Kırı­lan kaya tabakalarının uçları birbirinden uzakla­şırken titreşimler, sarsıntılar meydana gelir. Bu titreşimler dışarıya ve her yöne doğru yayılır. Titreşimlerin gücü yol aldıkları kayaların türüne göre değişir. Gevşek kumda ve çakılda titreşim­ler zayıf, granitte ise çok güçlüdür. Kırılmanın meydana geldiği noktanın hemen üzerindeki yer­yüzü alanına "deprem merkezinin üstü" denir. Depremin en çok zarar verdiği bölge de burası­dır. Deprem merkezinden uzaklaştıkça titreşim­ler zayıflar, daha az zarara yol açar.Dünyanın her yerinde deprem olabilir. Bu
nunla birlikte, iki ana deprem bölgesi vardır. Za-manımızdaki depremlerin % 80'i bu iki bölge ara­sında meydana gelmektedir. Büyük Okyanus Deprem Kuşağı ise İspanya ile Kuzey Afrika'dan başlayarak İtalya'dan, Orta Doğu'dan geçer ve Doğu Hint Adaları'nda Büyük Okyanus Deprem Kuşağı ile birleşir.
Depremleri inceleyen bilim dalına ' 'Sismoloji'' denir. Depremleri önceden haber almaya, sarsın­tının derecesini ölçmeye yarayan alete ise "sis­mograf" adı verilir. 1755'te sismograf icat edil­miş olsaydı, belki de dünyadaki en şiddetli dep­rem olan Lizbon depremini saptamak mümkün olurdu. Portekiz'de, Lizbon'da meydana gelen bu depremin sarsıntısı Norveç'teki göllerde bile duyulmuştur. Böylesine şiddetli bir deprem sı­rasında meydana gelen enerji, bir milyon ton T.N.T.'nin patlaması sonucunda doğan enerjiye eşittir.                         ■
1923'te Japonya'da meydana gelen bir dep­rem bilinen en büyük zarara yol açmıştır. Tokyo' da ve Yokohama'da beşyüz bin bina tamamen yı­kılmış, kimi yerlerde deniz yatağı 300 m. aşağıya çökmüştür.