Doğada taklitçilik, canlı organizmalarda, düşman­ları yanıltmak için biçim ve renk değişikliğine dayanan savunma yöntemi. Doğada taklitçilik, temelde ikiye ayrılır. Bunlardan birincisinde, zararsız birey kendini, zehirli ya da tehlikeli bir türe benzetir; böylece, taklit edilen modeli yemeyi başaramamış olan düşman, taklit edeni yemeye kalkışmaz. Sözgelimi, larva evresinde bes­lendiği bitkilerden geçmiş zehir içeren hükümdar kele­beği (Danaus plexippus), zehirli olmayan birkaç başka tür kelebek, renk ve kanat deseni yönünden taklit eder, böylece, zehirli olanı bir kez tattıktan sonra ona benze­yen öbür kelebeklere dokunmayan düşmanlarından korunurlar. Taklitçiliğin bu biçimi taklit edilen modelin yaygın, taklit edeninse az sayıda olduğu durumlarda çok başarılıdır. Tersi durumda, avcılar, yaygın olmayan biçim ve renge koşullanmayabilirler. Doğada taklitçili­ğin ikinci biçiminde, tadı iyi olmayan ya da iyi korunan bazı organizmalar, ortak bir renk ve desen oluşturmuş­lardır. Sözgelimi eşekarılarının ve balarılarının çoğunda aynı sarı-siyah çizgiler vardır. Bu türlerdeki hayvanlar, düşmanın birkaç tatsız eşekarısı ya da bala­nsı yedikten sonra, aynı renk ve desendeki öbür birey­lere dokunmamasıyla, korunmuş olurlar; ama avcı tatsız olduklarım anlayana kadar, az sayıda da olsa kurban verirler.
Arı orkidesi gibi bazı bitkilerse, bir böceği taklit eder­ler. Bu durumda bir arı, orkideyi arı sanarak onunla çift­leşme girişiminde bulununca, orkide çiçektozunu arıya aktanr. Arı, bir başka orkideyi görüp yeniden yanılarak yaklaştığında, çiçektozunu orkideye aktararak döllen­mesini sağlar.