AKDİK, Kâmil (1862-1941)
Son devrin en büyük Türk hattatı’dır. İstanbul‘da doğdu. Daha çok Hacı Kâmil Efendi diye tanınmıştır. Rüştiyeden mezun oldu. 1895’te Babıâli’de o zaman nâmenüvis adı verilen Divân -ı Hümâyûn memurluğuna getirildi. Böylece uzun yıllar, devletin önemli yazı ve beratlarını usta kalemiyle yazdı. Daha sonra Nişan-ı Hümâyûn Kalemi’nde hüsn-i hat, yani güzel yazı hocalığına atandı. Burada Türk hat sanatının bütün tarz ve üsluplarını öğretti. 1914’te Padişah’in emriyle kendisine, hattatların başı veya en büyüğü manasına gelen Reisu’l-hattatın payesi tevcih edildi. Cumhuriyetin ilanından sonra açılan Medresetü’l-Hattatîn’de önceleri sülüs ve nesih tarzlarını, sonra hutut-ı mütenevvia, yani çeşitli hat tarzları üzerine dersler verdi. Bundan sonra Şark Tezyinat Mektebi yazı hocalığına verildi. 1936’da ise, Güzel Sanatlar Akademisi’ne yazı hocası oldu. Yetişmesinde hocası hattat Sami’nin büyük payı vardır.

Kendisinden önce yetişen büyük hattatların yazılarını toplayarak, zengin bir koleksiyon oluşturmuştur. Bu Kolleksiyon bugün Topkapı Müzesi’nde bulunmaktadır. Kamil Akdik, hat sanatının bütün çeşitlerinde başarı göstermiştir. Ancak sülüs, nesih ve celî divanî üzerinde çok çalışmıştır. Bu yüzden buyazı çeşitleri ve tuğra çekmede zirveye çıkmıştır. Hat sanatının en zor tarzı olan sülüs ile bıraktığı yazılar, Türk Hat Sanatı Tarihi’mizin şaheser örnekleri sayılır. Nesih ile yazdığı Kur’an-ı Kerîm, Medine’de Mihrab-ı Nebi, Mısır’da Prens Mehmet Ali Paşa Cami’nin kubbesini çevreleyen yazı, İstanbul‘da Fatih Türbesi’nde Abdülhak Hâmid‘in Fatih’i Ziyaret manzumesi, hocası Hattat Sami’nin mezartaşı, Topkapı Sarayı kitaplığı ve çini dairesi’ndeki kitabeler ve bir çok meraklılarda bulunan yazı örnekleri, O’nun ölümsüz eserlerinin başlıcalarıdır.

KAMİL AKDİK