Kirpiyi andıran sivri, uzunluğu 6 cm'ye yaklaşan dikenli ve hafifçe zehirli mahmuzları olan Avustralya karıncayiyeninin (Tacnyglossus aculeaya da Echidna aculeata) uyguladığı ilk savunma yöntemi, yalnızca dikenleri açıkta kalacak biçimde yere gömülmektir. Karıncayiyen, karıncayla beslenen birbirinden çok farklı öbeklerden memelilere verilen ortak ad. Birinci öbekte yer alan, tekdelikliler (Monotremata) takımından, görünüşleri kirpiyi andıran 5 tür karıncayiyenin en yay­gınları olan Avustralya karıncayiyeni (Tachyglossus aculeatus ya da Echidna aculeata) ile Tasmanya karıncayiyeninin (Tachyglossus setosus) bedenleri sert diken­lerle kaplı, koni biçiminde burunları uzundur; güçlü tırnaklarla donanmış parmaklarıyla kazdıkları karınca ve termit yuvalarını, burun dibindeki küçük yuvarlak ağızlarından hızla girip çıkan dilleriyle boşaltırlar. Gün­düzleri kaya yarıklarında ya da ağaç kovuklarında geçi­rir, ürkünce kirpi gibi dertop olur, geceleri avlanırlar. İkinci öbekte yer alan, dişsizler (Edentata) takımmdan büyük karıncayiyen ya da yurumi (Myrmecophaga tridactyla) ile küçük karıncayiyen ya da karınca ayısı (Cyclopes didactylus) ve 2 tamandua türü.birinci öbektekilerden görünüş bakımından da çok farklı hayvanlar­dır. Büyük karıncayiyenin boyu 1 m'ye yaklaşan kuyruğuyla birlikte 2 m'yi aşabilir; ağırlığı 50kg'a yakın­dır. 30 cm uzunluğundaki kafası, upuzun sivri bir burunla tamamlanır; ağzındaki uzunluğu 1 m'yi bulan silindir biçimli, ince, yapışkan diliyle karınca yuvalarını boşaltır. Kuyruklarıyla birlikte boyları 1 m kadar olan tamandualar, sık çalılar arasında dolaşır, sık sık da ağaç­lara tırmanarak karınca ve termit ararlar. Kuyruğuyla birlikte boyu ancak 20 cm kadar olan cüce karıncayiyen ya da karınca ayısı, çok yavaş hareket eden, yalnız yaşa­yan, geceleri dolaşan bir hayvandır.