KASIRGALAR
Kasırga ya da bora şiddetli, dönen bir fırtı­nadır. Kasırgada rüzgârlar bir alçak basınç mer­kezine doğru sarmal biçimde dönerler. Ekvato­r'un 20° altındaki ve üstündeki bölgelerde sık sık kasırgalar olur. Tropikal güneşin sıcaklığı de­nizdeki suyu büyük miktarlarda buharlaştırır. Buharlaşan sular derin bir sıcak, nemli hava tabaka­sının meydana gelmesine yol açar. Kimi meteoro­loji uzmanları üst hava tabakalarında (yerden 3.000 m. yüksekliğin üzerindeki tabakalarda) bir alçak basınç alanı meydana geldiğini ileri sü­rüyorlar. Bu alçak basmç alam, aşağıdaki nemli hava ile yukarıdaki kuru havayı ayıran engelin yıkılmasına yol açar. Bu ise deniz yüzeyindeki havanın büyük bir hızla yukarıya yükselmesine neden olur. Hava yükseldikçe soğur, içindeki su buharı yoğunlaşarak tonlarca yağmur suyu hali­ne gelir. Böylece kasırga "beslenir". Çünkü bütün bu olay sırasında ısı açığa çıkar. Açığa çıkan bü­yük miktarlardaki ısı yeniden havaya döner. Isıy­la sıcaklığı artan hava yeniden yukarıya yükse­lerek daha şiddetli kasırgalara yol açar.
Kuzey Yarıküre'de rüzgârlar, Dünya'nm dö­nüşü dolayısıyla, kasırga merkezinin çevresinde saat yelkovanının tersi yönünde dönerler. Rüzgâr­ların hızı saatte 120 ile 320 Km. arasında değişir. Kasırgalar 480 Km. uzunlukta bir alanı etkileye­bilir ve saatte 32 Km. yol alabilir. Büyük zararla­ra yol açar, arkalarında korkunç bir yıkıntı bıra­kırlar.
Fırtınanın göbeğinde havanın durgun olduğu bir bölge vffidır. Bu bölgenin uzunluğu 25 ile 50 Km. arasında değişir. Bu durgun kesime kasır­ganın "gözü'' denir. Gözün çevresi uluyan rüz­gârlarla, dağ gibi bulutlarla kuşatılmıştır.
Kıyıyı geçip karaya sıçrayan kasırgaların sayısı azsa da, etkileri korkunç olur. Ne var ki çoğu kez kasırga karaya rastlayınca hızla diner. Bunda hem toprağa sürtünmenin, hem de "yakıt" erikliğinin, yani nem yüklü muazzam hava kütlelerinin yokluğunun payı vardır. Büyük Okya-nus'taki şiddetli fırtınalara "tayfun" adı verilir.