Sait Faik Abasıyanık (1906 – 1954)

1940’dan sonra gelişen yeni Türk hikayeciliğinin en büyük ve şöhretli ismi. Adapazarı’nda doğdu. İlkokulu Adapazarı’nda bitirdi. Onuncu sınıfa kadar İstanbul Erkek Lisesi’nde okudu. Bursa Lisesi’nden mezun oldu. Yurt içinde ve yurt dışında düzensiz geçen üniversite öğrenimini tamamlayamadı. Bir yıl İsviçre’de.üç yıl Fransa’da bulundu. Dönüşünde kısa sürelerle Türkçe öğretmenliği, gazete muhabirliği yaptı, ticaretle uğraştı. Hiçbirinden hoşlanmadı. Avare ve başıboş yaşamayı seviyordu. Hayatı boyunca düzenli bir işi ve geliri olmadı. Şöhretli bir hikayeci olduktan sonra bile doğru dürüst para kazanamadı. Hep ailesinin yeterli olan geliri ve serveti ile geçindi ve geçim zorlukları dışında yaşadı. 1935’ten sonraki hayatı tamamen İstanbul’da geçti. Yazlan Burgaz Adası’nda, kışın Şişli’de otururdu. 11 Mayıs 1954’te İstanbul’da öldü.

Sait Faik Abasıyanık

Hikayelerinde İstanbul’u ve İstanbul’un çeşitli köşe bucağında görüp tanıdığı insanlarımızı anlatır. Daha çok alt tabakadan seçilmiş tipler üzerinde durur. Yurdumuz, insanlarımız ve bütün insanlık için sevgi dolu bir kalbi vardır. Hikâyelerinde mutlaka bir olaya bağlı kalmaz. Olayların ve insanların bir anlık görüntüleri üzerinde derinleşir, insanların dış görünüşünden çok içleri, duygu, düşünce ve ruh dünyası ile ilgilenir. Kendi mizacını yansıtan duygulu, şairane bir anlatımla Türk insanının ruh hazinelerini açmaya çalışır. Kırları, denizi, balıkları, kuşları ile bütün tabiatı, insan hayâtının bir parçası olarak sergiler. Hikayelerinde siyasete, ideolojiye yer vermez. Bu hikayelerin çoğunda klasik hikayelerde görülen giriş gelişme  sonuç (serim – düğüm – çözüm) bölümleri yoktur. Teknik olarak klasik hikayecilerden farkı ve yeniliği de bu noktadır. Canlı, zengin, renkli ve şiirli bir dili vardır. Uydurma dile itibar etmemiş, tabiî ve güzel Türkçe’yi kullanmıştır. İki romanı, bir şiir, on üç hikaye kitabı vardır.
Hikaye kitaplarından bazıları :

• Semaver,
• Sarnıç,
• Lüzumsuz Adam,
• Mahalle Kahvesi,
• Son Kuşlar,
• Az Şekerli,
• Mahkeme Kapısı.

Yazarın ölümünden bir yıl sonra 1955′ te annesi, her yılın en başarılı hikayecisine verilmek Üzere Sait Faik Hikaye Armağanı’nı kurdu. Bu armağanı Darüşşafaka Cemiyeti devam ettirmektedir. Yazarın Burgaz Adası‘nda oturduğu köşk de Sait Faik Müzesi haline getirilmiştir.