Bir çiftlik sahibinin kızı olan Emma, aldığı eğitimden sonra çiftliğe dönmüş, okuduğu romantik romanların etkisinde kalmış, bu hayallerin gerçekleşmesini bekleyen genç bir kızdır. Babasını tedavi için gelen Doktor Charles Bovary ile evlenen bu genç kız, zaman içinde eşinden uzaklaşır. Romanda Yonville kasabasına taşınan Madam Bovary'nin buradaki yasak aşkları işlenir. Bu aşklarından yüz bulamayan ve bunalım geçiren Emma, yaptığı hesapsız harcamalar sonucu eve haciz gelince çareyi ölümde bulur. Emma'nın ölümünden sonra onun gerçek yüzünü gören Charles de kısa süre sonra perişan bir şekilde ölür.

Romandan bir bölüm

Kadınlar tutumluluğuna, müşteriler kibarlığına, yoksullar merhametine hayran kalıyorlardı. Ama o, büyük isteklerle, öfkeyle, kinle doluydu. Bu düz pilili elbise, altüst olmuş bir yürek saklıyordu. Bu pek terbiyeli dudaklar, içlerindeki fırtınayı anlatmıyordu. Leon'a âşıktı, onun hayaliyle rahatça baş başa kalmak için yalnızlığı arıyordu. Onu görmesi, bu hayallerin zevkini bulandıryordu. Emma, ayak seslerini duydu muydu heyecanlan veriyordu, sonra onunla karşı karşıya gelince heyecan geçiyor, hep hüzünle biten, uçsuz bucaksız bir şaşkınlıktan başka bir şey kalmıyordu.

Her şeyde acı çekme fırsatı arıyor; iyi yapılmamış bir yemek, aralık bir kapı onu sinirlendiriyordu. Kendinde bulunmayan bir kadife, eksik olan bir mutluluk, fazla yüksek hayaller, fazla dar olan evi ona dert oluyordu. Charles'm bu acıların farkında olmamasına kızıyordu. Emma'yı mesut ettiğini sanması budalaca bir hareket, buna güvenmesi bir nankörlük gibi geliyordu ona. Kimin için erdemli davranıyordu öyleyse? Her mutluluğun engeli, her acının sebebi Charles değil miydi? Sıkıntısından doğan sayısız kinleri kocasının üzerine yükledi böylece. Bunu azaltmak için harcadığı çabalar da kinini çoğaltmaktan başka bir işe yaramıyordu; çünkü bu faydasız çaba, mutsuzluğun başka sebeplerine ekleniyor, kocasından uzaklaşmasını kolaylaştırıyordu.

(Gustave Flaubert, Madame Bovary)